Tofu i pomidory

Przejrzałam ofiarnie całego bloga, bo nie chciało mi się wierzyć, że tego przepisu tu nie ma, ale jednak - nie ma. Dla mnie to nie jest proste danie, ponieważ kojarzy mi się z traumą z dzieciństwa, ulubionym śniadaniem mojej mamy - jajecznicą z pomidorami. Ja jajecznicę jadłam tylko i wyłącznie suchą jak wiór (jajka na miękko tak samo nie tykałam, nie mówiąc już o sadzonym, z rozlewającym się żółtkiem...fuuj), więc mokre, ociekające sokiem, nie do końca ścięte jajko było dla mnie definicją koszmaru. Przez lata nie przyszło mi do głowy smażenie pomidorów i dopiero kiedy jajecznicę zastąpiłam sojecznicą (przepraszam, ale tofucznica brzmi dla mnie jak tfu!) i odkryłam, że smażone tofu zyskuje, a nie traci na dodaniu mokrych składników, odważyłam się wrzucić pomidory na patelnię i od tego czasu robię to w miarę często. Tak więc przedstawiam zwycięską walkę z traumą, sojecznicę pomidorową:

1/3 kostki wędzonego tofu (może być też zwykłe)
1 duży, dojrzały pomidor
1 mała szalotka
łyżeczka sproszkowanego nori (można pominąć, ale wg mnie dodaje smaku pomidorom)
łyżeczka sosu sojowego
szczypta kurkumy
szczypta białego pieprzu

Pomidora kroimy w kostkę i razem z sokiem przekładamy do miseczki, do której wkruszamy tofu. Na patelni rozgrzewamy łyżeczką oliwy z kurkumą i kiedy zacznie się smażyć, dodajemy posiekaną szalotkę, którą smażymy na złoto. Wrzucamy na patelnię zawartość miseczki i smażymy do odparowania. Posypujemy pieprzem i nori, polewamy sosem sojowym i smażymy jeszcze chwilę. Gorącą solimy do smaku.

Bardzo dobra na tostach, ryżowych krakersach i chlebkach Wasa, zjedzenie z goframi grozi kompletnym zapchaniem się na najbliższe pół dnia.

Ten post bierze udział w akcji "Smacznie i pomidorowo"