Churros

Oglądałam dzisiaj jakiś losowy program kulinarny, w którym występowało 4 kucharzy różnej narodowości i między innymi robili tam śniadania. Przeraziło mnie "tradycyjne śniadanie kanadyjskie", które wyglądało tak: tosty francuskie na śmietanie zamiast mleka, i to nie jeden tost - górka tostów, posypana górką smażonego bekonu - tu mój faworyt - również moczonego w śmietanie! Na to wszystko górka owoców jagodowych w rumie i polane syropem klonowym, tak po tym bekonie i wszystkim.

Oprócz kulinarnych horrorów przygotowano tam też jedno z najsympatyczniejszych dań hiszpańskich, to znaczy churros. Churros to są takie smażone racuszko-ciasteczka które je się na śniadanie w towarzystwie gorącej czekolady - tłuste, słodkie i ciepłe (albo zimne). Zignorowałabym ten sygnał gdyby nie to, że w ostatnio czytanej przeze mnie książce hiszpańskiej bohaterka non stop je racuchy i zaczęłam się zastanawiać ki diabeł, jakie racuchy? W końcu mnie oświeciło, że właściwie churros pasują do definicji racucha... A takiego zbiegu okoliczności juz nie mogę nie zauważyć.

Są różne przepisy na churros i ja robiłam według niżej podanego dwa razy, raz z uczaca mnie Hiszpanka, która twierdzi, że to najszybszy przepis, drugi raz sama i więcej nie, bo dla mnie za tłuste. Z tego powodu nie mam też własnych zdjęć, bo przepadły w czeluściach e-maili, formatowania, starych telefonów i kart pamięci. Zdjęcie pożyczam z bloga My sister's jar:


pół litra wody lub mleka (użyłam mleka sojowego)
szklanka mąki
łyżeczka proszku do pieczenia
2 łyżki cukru
szczypta soli
cukier puder i dużo oleju


Mieszamy mąkę z proszkiem do pieczenia, można je przesiać, czego ja nigdy nie robię (chociaz już zrozumiałam po co). Gotujemy w rondelku wodę z solą i cukrem; kiedy zacznie wrzeć zmniejszamy ogień, bierzemy trzepaczkę i powoli wsypujemy mąkę do wody tak, żeby utworzyć z tego gęste, puszyste ciasto. Cały czas mieszając intensywnie gotujemy aż ciasto nie nabierze równej konsystencji i nie zrobi się złotawe - ok 5 minut. Zdejmujemy garnek z ognia i pozwalamy masie trochę ostygnąć, w tym czasie rozgrzewamy olej do głębokiego smażenia.

Teraz będzie nam potrzebny worek do dekoracji z gwiaździstą końcówką - co oczywiście możemy zignorowac, ale prawdziwe churros mają kształt gwiazdek i koniec:) Do rozgrzanego oleju wyciskamy porcje ciasta i smazymy na złoto. Jakie długie mają być te ogonki, tu już dośc duża dowolność, najkrótsze jakie widziałam były długości palca wskazującego, najdłuższe były trzydziestocentymetrowymi zawijańcami. Usmażone obtaczamy w cukrze pudrze i podajemy ciepłe, chociaż widziałam też degeneratów jedzących zimne i oblizujących palce z tłuszczu.


Churros podajemy tylko i wyłącznie z gorącą czekoladą i amen :) Jeżeli ktoś jest fanem tłustych sniadań i ma ochotę babrać się z gorącym olejem od rana to proszę o relację, jak mu sie udały; ja osobiście wolę bardziej lekkostrawne hiszpańskie propozycje śniadaniowe: międzynarodową kawę z rogalikami lub bagietkę z pomidorem w wersji bez sera, obecnie. Bagietka z tortillą też dobra rzecz, ale do mniej tuczących bym jej nie zaliczała...

Nie jest to szybkie śniadanie, ale smaczne, słodkie i pożywne, więc nadaje się na akcję śniadaniową z Olive and Flour: